English
raha120000 guestbook (355) Sign guestbook
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻠﺒﺮﮔﻬﺎﻳﺶ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻭ ﺧﺎﺭﻫﺎﻳﺶ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺍﺳﺖ . ﺳﺎﺩﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﺩﺭﻭﻏﻲ ﺩﺭﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩﻣﺎﻧﻨﺪﮐﻮﺩﮐﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭﺑﺎ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﺵ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮐﺘﺎﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻣﺎﺟﺮﺍ ، ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﮏ ﻭﺭﻗﺶ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﻨﺪﺍﺯ ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯ، ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺘﻲ ﺗﻪ ﻛﻔﺸﻲ ﻛﻪ ﻟﮕﺪﻣﺎﻟﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺧﻮﺵ ﺑﻮ ﻣﻲﻛﻨﺪ
in ye ghanun shode ke che tu zemstun che bahar,nemishe zakhmi nashod az bazihay ruzegar!,age daste ruzegar golay maro nemichid,hala ghese ba vesaleshon be akhar miresid,vali ruzegare ma hamishe adatesh ine,khoba ro kenare ham miyare baadam michine!!,kash delay ke hanuzam mitapan vase bahar, dar amun bemonan az bazihay talkhe ruzegar.
ﺩﯾﻞ ﮐﺎﺭﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ :«ﺗﺒﺴﻢﺧﺮﺟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﺳﻮﺩ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼﺩﺍﺭﺩ.» ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻏﻤﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﯿﺮ؛ ﺯﯾﺮﺍﺧﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﺯﺧﻮﺩ ﻣﯿﮕﺮﯾﺰﻧﺪ ﺯﯾﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺸﻖﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﻮﺩ ﺷﮏ ﺩﺍﺭﻧﺪ؛ ﭘﺲﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﺪﺍﺭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ** ...!ﺩﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ** ﻣﺎ ﺁﺩﻣﺎﻫﻤﯿﺸﻪ ﺻﺪﺍﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ ، ﭘﺮﺭﻧﮓﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ،ﻭﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﯾﻢ ! ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺏ ﻫﺎ ﺁﺳﻮﻥﻣﯿﺎﻥ ،ﺑﯿﺮﻧﮓ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻦ ،ﺑﯿﺼﺪﺍ ﻣﯽ ﺭﻥ ﻫﯿﭻﻭﻗﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ﭼﻮﻥ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻟﯿﺎﻗﺘﺶﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻩ ! ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﻃﺎﻗﺘﺶﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻩ !
ﺑﺎﺭﺍﻥﻭﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ...ﻭﺍﯼِﺑﺎﺭﺍﻥ ...ﺑﺎﺭﺍﻥﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺍﻥﺷﺴﺖ.ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﻣﺎﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻘﺶﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪﺷﺴﺖ؟ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﺮﺑﯽﺭﻧﮓﻣﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔﺲ ﺳﺮﺩﺍﺗﺎﻗﻢﺩﻟﺘﻨﮓﻣﯽ ﭘﺮﺩ ﻣﺮﻍ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﺎﺩﻭﺭﻭﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ...ﺑﺎﺭﺍﻥﭘﺮ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﻢﺭﺍ ﺷﺴﺖ.ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻭﯾﺎﯼﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯿﻬﺎﺳﺖ!ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﺎﺑﻢﮐﻪﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺧﺎﻣﻮﺷﯿﻬﺎﺳﺖ.ﻣﻦﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺭﺍﺩﺭ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢﻭ ﻧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:ﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖﺩﻝ ﻗﻮﯼﺩﺍﺭﺍﻧﺪﮐﯽ ﺻﺒﺮﺳﺤﺮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖ
كلاغ و طوطي هر دو زشت وسياه آفريده شدند.طوطي اعتراض كرد زيبا شد،كلاغ هم راضي به رضاي خدا بود.اكنون طوطي در قفس است و كلاغ ازاد
نوشته یا ننوشته ، غزل نمای توأم
بمانی و بروی باز هم برای توأم
کمی کنار بیا با منی که از ته قلب
همیشه رام نگاه پر ادعای توأم
چه در خیال و چه خواب و میان خاطره ها
به هر بهانه به دنبال رد پای توأم
بیا و هق هق من را شبی تماشا کن
که انعکاس غریبانه ی صدای توأم
دلم گرفته و بغضم نمی شود آرام
چقدر عاشق گریه به شانه های توأم
به جز تو با همه دنیا غریبگی کردم
چرا تو منکر آنی که آشنای توأم؟ . . .
بیا و کار دلم را به ناکجا نکشان
که مشتری شده ام باز و در فضای توأم
بمانی و بروی باز هم برای توأم
کمی کنار بیا با منی که از ته قلب
همیشه رام نگاه پر ادعای توأم
چه در خیال و چه خواب و میان خاطره ها
به هر بهانه به دنبال رد پای توأم
بیا و هق هق من را شبی تماشا کن
که انعکاس غریبانه ی صدای توأم
دلم گرفته و بغضم نمی شود آرام
چقدر عاشق گریه به شانه های توأم
به جز تو با همه دنیا غریبگی کردم
چرا تو منکر آنی که آشنای توأم؟ . . .
بیا و کار دلم را به ناکجا نکشان
که مشتری شده ام باز و در فضای توأم
از همان ابتدا دروغ گفتند!
مگر نگفتند که \\\"من\\\" و \\\"تو\\\" ، \\\"ما\\\" می شویم؟!
پس چرا حالا \\\"من\\\" این قدر تنهاست!
از کی \\\"تو\\\" اینقدر سنگ دل شد؟!...
اصلا این \\\"او\\\" را که بازی داد؟!...
که آمد و \\\"تو\\\" را با خود برد و شدید \\\"ما\\\"!
می بینی
قصه ی عشقمان!
فاتحه ی دستور زبان را خوانده است
ﺑﺎﺭﺍﻥﻭﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ...ﻭﺍﯼِ ﺑﺎﺭﺍﻥ ...ﺑﺎﺭﺍﻥﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺴﺖ.ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﻣﺎﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻘﺶ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪﺷﺴﺖ؟ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﺮﺑﯽ ﺭﻧﮓﻣﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔﺲ ﺳﺮﺩ ﺍﺗﺎﻗﻢﺩﻟﺘﻨﮓﻣﯽ ﭘﺮﺩ ﻣﺮﻍ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﺎ ﺩﻭﺭﻭﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ...ﺑﺎﺭﺍﻥﭘﺮ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﺷﺴﺖ.ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯿﻬﺎﺳﺖ!ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﺎﺑﻢﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺧﺎﻣﻮﺷﯿﻬﺎﺳﺖ.ﻣﻦ ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺭﺍﺩﺭ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢﻭ ﻧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:ﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖﺩﻝ ﻗﻮﯼ ﺩﺍﺭﺍﻧﺪﮐﯽ ﺻﺒﺮﺳﺤﺮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖ
ﺑﺎﺭﺍﻥﻭﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ...ﻭﺍﯼِ ﺑﺎﺭﺍﻥ ...ﺑﺎﺭﺍﻥﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺴﺖ.ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﻣﺎﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻘﺶ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪﺷﺴﺖ؟ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﺮﺑﯽ ﺭﻧﮓﻣﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔﺲ ﺳﺮﺩ ﺍﺗﺎﻗﻢﺩﻟﺘﻨﮓﻣﯽ ﭘﺮﺩ ﻣﺮﻍ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﺎ ﺩﻭﺭﻭﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ...ﺑﺎﺭﺍﻥﭘﺮ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﺷﺴﺖ.ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯿﻬﺎﺳﺖ!ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﺎﺑﻢﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺧﺎﻣﻮﺷﯿﻬﺎﺳﺖ.ﻣﻦ ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺭﺍﺩﺭ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢﻭ ﻧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:ﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖﺩﻝ ﻗﻮﯼ ﺩﺍﺭﺍﻧﺪﮐﯽ ﺻﺒﺮﺳﺤﺮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖ
* ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖ،ﭘﺮ ﺍﺯﻋﻄﺮ،ﭘﺮﺍﺯﺧﺎﺭ،ﭘﺮﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﻟﻄﯿﻒ،ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﮔﻞ ﭼﯿﺪﯾﻢ ﻋﻄﺮﻭ ﺑﺮﮒ ﻭﮔﻞ ﻭﺧﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﻤﻨﺪ.*ﺍﻟﻬﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ،ﺑﺨﻨﺪﯼ ﺍﺯﻟﺒﺎﻧﺖ ﮔﻞ ﺑﭽﯿﻨﻢ،ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺁﻥﻫﻢ ﻏﺮﻭﺏ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﻭ ﻧﺒﯿﻨﻢ*
ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ...ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﺩ .ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺗﻮﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﯼﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﻭﻫﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺁﯾﯿﻦﻫﺮﮔﺰﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻨﺪﻭﺍﯾﻦ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ...ﺩﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ
خداوندا براي دوستانم دعا ميكنم كه دلشان را چنان در جویبار زلال رحمتت شستشو دهي که هرجا تردیدی هست ایمان ،زخمی هست مرهم ،نومیدی هست امید و هرجا نفرتی هست عشق جای آن را فرا گیرد
gofto nabay mirafti goftam naraftam.gofti be ghahr rafti goftam dirooz be too naresidam ke imrooz rafte basham man az aghaz az nokhostin didar hamrah to mandam.gofti havayat ra az sedayam poor kardiyoo yek rooz be khabar seda ro boridiyo rafti goftam dooro nazdik che farghi mikoonad agar mara nazdik tar mikhahi ba man bia.gofti koja goftam be nazdik tarin jaye in gereh be amgh tarin jaye in seda ke mara be janeb ham partab mikoonad.gofti midanam.
خواهم برایت بنویسم. اما مانده ام که از چه چیز و از چه کسی بنویسم؟
از تو که بی رحمانه مرا تنها گذاشتی یا از خودم که چون تک درختی در کویر خشک،
مجبور به زیستن هستم.
از تو بنویسم که قلبت از سنگ بود یا از خودم که شیشه ای بی حفاظ بودم؟
از چه بنویسم؟
از دلم که شکستی، یا از نگاه غریبه ات که با نگاهم آشنا شد؟
ابتدا رام شد، آشنا شد و سپس رشته مهر گسست و رفت و ناپیدا شد.
از چه بنویسم؟
از قلبی که مرا نخواست یا قبلی که تو را خواست؟
شاید هم اگر در دادگاه عشق محاکمه بشویم،
دادستان تو را مقصر نداند و بر زود باوری قلب من که تو را بی ریا و مهربان انگاشت اتهام بزند.
شاید از اینکه زود دل بسته شدم و از همه ی وابستگی ها بریدم تا تو را داشته باشم
به نوعی گناهکاری شناخته شدم.
نه!نه! شاید هم گناه را به گردن چشمان تو بگذارند که هیچ وقت مرا ندید،
یا ندیده گرفت چون از انتخابش پشیمان شده بود. عشقم را حلال کردم تا جان تو را آزاد کنم.
که شاید دوری موجب دوستی بیشترمان بشود و تو معنای ((دوست داشتن))را درک کنی…
امّا هیهات…. که تو آن را در قلبت حس نکردی و معنایش را ندانستی…
از من بریدی و از این آشیان پریدی
از تو که بی رحمانه مرا تنها گذاشتی یا از خودم که چون تک درختی در کویر خشک،
مجبور به زیستن هستم.
از تو بنویسم که قلبت از سنگ بود یا از خودم که شیشه ای بی حفاظ بودم؟
از چه بنویسم؟
از دلم که شکستی، یا از نگاه غریبه ات که با نگاهم آشنا شد؟
ابتدا رام شد، آشنا شد و سپس رشته مهر گسست و رفت و ناپیدا شد.
از چه بنویسم؟
از قلبی که مرا نخواست یا قبلی که تو را خواست؟
شاید هم اگر در دادگاه عشق محاکمه بشویم،
دادستان تو را مقصر نداند و بر زود باوری قلب من که تو را بی ریا و مهربان انگاشت اتهام بزند.
شاید از اینکه زود دل بسته شدم و از همه ی وابستگی ها بریدم تا تو را داشته باشم
به نوعی گناهکاری شناخته شدم.
نه!نه! شاید هم گناه را به گردن چشمان تو بگذارند که هیچ وقت مرا ندید،
یا ندیده گرفت چون از انتخابش پشیمان شده بود. عشقم را حلال کردم تا جان تو را آزاد کنم.
که شاید دوری موجب دوستی بیشترمان بشود و تو معنای ((دوست داشتن))را درک کنی…
امّا هیهات…. که تو آن را در قلبت حس نکردی و معنایش را ندانستی…
از من بریدی و از این آشیان پریدی
ﭼﺘﺮ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺴﺖ، ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ. ﻓﮑﺮ ﺭﺍ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺩ. ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ. ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﺪ.ﻋﺸﻖ ﺭﺍ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺴﺖ. ﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺯﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰ ﻧﻮﺷﺖ،ﺣﺮﻑ ﺯﺩ، ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﮐﺎﺷﺖ. ﺳﻬﺮﺍﯼﺳﭙﻬﺮﯼ¤¤¤¤¤¤
ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﻣﺴﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﻢﻭﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﺒﻨﻢ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﻢ*ﺍﯼ ﺩﻟﻢﻇﺎﻫﺮ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍﺑﺨﻮﺭ،ﭼﻮﺏ ﻋﻤﺮﯼ ﺑﯽﻭﻓﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭ*ﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﺗﺖﮐﺮﺩﻭ ﺭﻓﺖ،ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺧﺎﻃﺮﺕ ﮐﺮﺩﻭﺭﻓﺖ*ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﺳﺘﻮﺭﻓﺘﻨﯿﺴﺖ*ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺑﻨﺪﻭ ﺑﺎﺭﻭ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ*ﺁﻩ ﻋﺠﺐ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪﺩﺳﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﺩﻝ،ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻢﺩﺍﺩ ﺩﻝ
